Als in de stemm’ge stad het herfst-tij weeft
Zijn gouden waas over de oude grachten
En onder ‘t gulden loof een stemming zweeft
van sterven in deze oude en gouden prachten,–
Dan denk ik, hoe ‘k den dood graag zoude wachten
Gelijk een herfstdraad die in ‘t goud-licht beeft
En henenzweeft in de eerste koude nachten
waarin alleen een zilvren stemklank leeft:
De stem, die in de hooge eenzaamheden
Zingt en weerklinkt en zingend meet den Tijd
En aan den hemel aarde’s Schijn doet hooren,
Terwijl de ziel, in ‘t eeuwig Zijn verloren,
Het torenlied een laatsten glimlach wijdt
En lichtende verglijdt in ‘t tijdloos Eden.
(Carel Scharten)
More Poetry from Carel Scharten:
- De Zang Van Nacht En Tijd (Carel Scharten Poems)
- De Blinde Dichter (Carel Scharten Poems)
- Mei-Avond In Den Jardin Du Luxembourg (Carel Scharten Poems)
- Zomer-Morgen In Den Jardin Du (Carel Scharten Poems)
- De Grootmoeder (Carel Scharten Poems)
- De Onzichtbare (Carel Scharten Poems)